Terminom spiskovi se označavaju okna sa spiskom koordinata i spiskovima mjerenih veličina. Ova dva tipa okana imaju mnogo zajedničkih osobina.
Spiskovi su formirani podaci poredani u kolone. Prve dvije kolone su uvijek predbroj i broj tačke, ostale zavise od tipa okna.
Svaka tačka u spisku je označena indikatorom po kojem se ona u spisku traži i sadrži opisne informacije od kojih su neke zajedničke za spisak koordinata i spisak mjerenja a neke su specifične.
Tačke u spiskovima su jednoznačno identifikovane brojačanim ili alfanumeričkim identifikatorom. Spisak mjerenja može sadržavati proizvoljnu količinu tačaka pa tako i identifikatora dok se u spisku koordinata identifikator može pojaviti samo jedanput.
Brojčani identifikator je napravljen iz dva dijela - predbroja i pripadajučeg broja tačke. Predbrojevi mogu imati maksimalno 8 cifara dok broj tačke maksimalno 4 cifre. Potpun broj na takav način može da ima maksimalno 12 cifara.
Ukoliko zadani identifikator ne ispunjava zahtjeve za brojčani identifikator (sadrži slova ili druge oznake, npr. duži je od 12 znakova), on će bit prihvačen kao alfanumerički identifikator. Jedino ograničenje za alfanumerički identifikator je, da njegova dužina ne smije prelaziti 16 znakova. Ako mu dužina prelazi tu granicu identifikator će ga odrezat sa desne strane.
Brojčani identifikator ima prednost pred alfanumeričkim. Iz tog razloga svaki identifikator koji je moguće interpretirat kao 12ciferan broj tačke se implicitno shvata kao brojčani. Ako želite da bez obzira na oblik bude prihvačen kao alfanumerički, mora bit sa znakom ' (apostrof) ili zatvoren u zagradama. Ovaj znak neće bit sastavni dio identifikatora kod ulaza će bit ostavljen.
Ova stavka sadrži datum kad je tačka u spisku bila formirana. U slučaju kod tačaka koje su preuzete iz starijih verzija sistema GROMA taj podatak neće bit popunjen.
Ovdje je uložena informacija o posljednjoj modifikaciji tačke - npr. editacíja, skupna promjena, isl. Iz ovog podatka se može odrediti kad su posljednji put mjenjani podaci o tačci.
Kod tačke sadrži tekst do 20 znakova za opis tačke koji može bit korišten npr. za ulaganje opisne informacije o tačci, koda za automatsko spajanje, nazivi topografskih oznaka, isl. Kod tačke može sadržavati proizvoljne alfanumeričke oznake. Pomoću tabele kodova može bit preveden na opis za koji ograničenje dužine od 20 znakova ne važi.
Podatak od jednog znaka koji se može koristiti za označavanje kvaliteta tačke (npr. kod rada u katastru nekretnina se koriste brojčani kodovi karakteristika kvaliteta tačke).
Tip tačke je alfanumerički podatak od jednog znaka sličan kao i kod koda kvaliteta koji se može koristiti na proizvoljan način za bolje informacije o tačkama (ovaj podatak se može koristiti npr. kod biranja u spiskovima).
Koordinate će bit u izabranom koordinatnom sistemu. Koordinate X i Y su obavezne, koordinata Z je neobavezna.
Sljedeča četiri dopunjavajuča podatka se mogu koristiti kao kod npr. upisivanja dubina inženjerskih mreža, za drugi par koordinata tačaka, itd. Ove podatke možete nazvati i definisati proizvoljno odnosno onako kako treba da se prikažu (broj znakova, broj desetina mjesta). Podatke je moguće koristit kod označavanja tačaka i mogu se mjenjati grupnom promjenom.
Horizontalni ugao (mjereni pravac), se obično preuzima kod importa zapisnika. Ugao, isto kao i ostali podaci o uglovima u sistemu GROMA, se u fajlove ulažu u radijanima a kod ispisa se pokaže u obliku kakav ste namjestili u uglovnim jedinicama. U momentu zadavanja podataka o uglovima treba da imate već namještene odgovarajuće uglovne jedinice. Poslije zadavanja imate mogućnost da bilo kad u konfiguraciji sistema GROMA promjenite uglovne jedinice.
Udaljenost između stajališta i mjrene tačke. Ova dužina je u sistemu GROMA uvijek horizontalna. Ako mjerite (ili preko tastature unosite) kosu dužinu, kod ulaza u zapisnik on će bit automatski redukovana na horizont, dakle u oknima sa spiskovima je uvijek prikazana horizontalna dužina a svi računski zadaci pretpostavljaju da su zadate horizontalne dužine. Uslov da bi se uradila redukcija dužine je postojanje zenitnog ugla i nadvišenja (vis. razlike), bez kojih nije moguće preračunavanje na horizontalnu.
Kod importa iz zapisnika sve dužine će automatski bit popravljene za mjerilo (utjecaj nadmorske visine i kartografskog crtanja).
Zenitni ugao (ugao mjeren od normale). Ovaj podatak se koristi kod računanja visina i kod detekcije mjerenja u II. položaju.
Neki instrumenti kod registracije automatski preračunavaju mjerenja zenitnog ugla na visinsku razliku što registruju. U okviru obrade u zapisniku imate mogučnost registrovane zenitne uglove preračunat na nadvišenja.
Kod računanja visina može bit zadat zenitni ugao ili nadvišenje. Ako imate obadva podatka prednost ima nadvišenje.